Île de Sein

 

In het uiterste westen van Frankrijk, aan het eind van de wereld (Finistère, of Penn ar bed; 'het hoofd van de wereld', zoals de Bretons liever zeggen) ligt Bretagne als een drakenkop omringd door zee. Nog verder naar het westen ligt een klein eiland, amper twee kilometer lang: île de Sein. Een aambeeld voor de Atlantische stormen.

Finistère-Sud

Over het eiland Sena zei Pomponius Mela dat er negen priesteressen woonden, die met hun krachten wind en water konden beheersen. Deze dames moeten nu wel heel boos zijn.

Op de foto hieronder zie je het eiland op de achtergrond liggen. De grote vuurtoren van Sein (die ik in 2011 beklom) kun je net zien. Op de voorgrond La Vieille, de 'oude dame', één van de vuurtorens die de Chaussée de Sein bewaakt: een rotsplateau tussen la pointe du Raz en île de Sein, dat grotendeels onder water ligt en zeer verraderlijk is, ook vanwege de sterke stroming.

Ronan Follic -

Dans l'enfer du Raz de Sein, 1er février 2014

 

Vanaf eind december 2013 woedt hier de ene storm na de andere. Veel Bretonse fotografen wagen zich in het barre weer om dit vast te leggen. Bijvoorbeeld Charles Marion, die zelfs vanuit een helicopter plaatjes schoot, net als Philip Plisson, bekend van zijn vuurtorenfoto's.

Via Breizh'scapes kun je er een aantal vinden: Ronan Follic, Philippe Manguin, Mathieu Rivrin bijvoorbeeld. Door hun werk voel ik me verbonden met mijn favoriete plek op aarde; dat kleine stukje rots in zee.